Malatya tanır seni, HIRSIZSIN (2)

 “Yattığı ve oturduğu yerden değişim isteyenler sadece bebek bezi değiştirirler.”

Çıkart albümünden her hangi bir vesikalık fotoğrafını..

Koş, camcıya çerçevelet, etrafı da altın varak olsun.

Seversin sen devletin malını çalarak zengin olmayı, milleti soyarak zengin görünmeyi..

Al vesikalık fotoğraf çerçeveni, tak güneş gözlüklerini koş mahalle minibüs duraklarına…

Göster minibüste bekleyenlere, “Bu kim?” diye.

Korkma, çekinme, hemen tanırlar seni, “Bu O hırsız” derler.

Belki eklemede yaparlar, “Ne gözü duydu, ne karnı doydu, çala çala doymadı” 

Zaten sen çalarken korkmuyorsun, soyarken çekinmiyorsun, seni nasıl tanımasınlar, sizi nasıl tanımasınlar? 

Mümkün mü?

***

En kenar mahallede bir kerpiç evde doğdun, doymadın neredeyse beton evlerden mahalle kuracaksın..

Doğarken küçük bir bahçeniz vardı, şimdi toprak ağası oldun.

Kenar mahallede büyümüştün, şimdi Malatya’ya kenardan kenardan villalardan bakıyorsun!..

Pazarlamacı çantasıyla gezerken şimdi düzine düzine kasaların anahtarlarını taşıyorsun..

Siyasete atılırken çocuklarınıza küçücük dükkanlar bıraktınız, maşallah hepsi birer fabrikaya dönüştü, koca koca depolara ulaştı..

Oysa “Topraktan geldik, toprağa gideceğiz”

Ölmeyecekmiş gibi yaşamak nasıl bir şey?..

Doymayacakmış gibi çalmak nasıl bir duygu?..

Halen seni ve sizi tanımazlar diye çalıyorsun, çalıyorsunuz, çarpıyorsun, çarpınıyorsunuz..

Dur!.. Durun!.. Viraj Kavşağında kırmızı ışıkta tüm araçlara göster vesikalık fotoğrafını..

Bak seni ve sizi nasıl da tanıyorlar..

“Bu O hırsız” diyorlar hemen senin ve sizin fotoğrafını gördüklerinde.

Tebrikler, başardın / başardınız.

Sen ve sizi herkes HIRSIZ diye tanıyor.

***

Siyasi makamın amaç, araç, zenginlik, nüfuz ve hayat olarak görüldüğü bir memlekette hırsızlık sıradan bir olay gibi görünür.

Ve şöyle bir söz Malatya’nın girişine yazılmalı;

 “Yattığı ve oturduğu yerden değişim isteyenler sadece bebek bezi değiştirirler.”